بررسی رابطه نظرات در مورد رضایت شغلی و مشارکت آنها در تصمیم گیری در دبیرستان دخترانه عادی شهر تهران

رضایت شغلی به عنوان یکی از قدیمی ترین موضوعات سازمان، همواره مورد توجه مدیران و دست اندرکاران سازمانها بوده است ، به طوری که حتی در نظریات کلاسیکها ما توجه به آن را می بینیم، اگرچه آنها پول و انگیزه های مادی را عامل رضایت از شغل دانسته اند و به نیازهای سطوح پائین توجه کرده اند، ولی به مرور زمان نظریات رضایت شغلی پیشرفت کرده و در نظریات نئوکلاسیک ها روابط انسانی جایگزین آن شده است ، تا امروز که بحث نیازهای سطوح بالا و نیازهای احترام و منزلت اجتماعی تا خودیابی و... در آن مطرح می شود. اما آنچه که از ماحصل این نظریات می توان پی برد این است که احساس خشنودی از شغل سبب بالا رفتن میزان تفاهم افراد در یک مجموعه و همچنین افزایش علاقمندی به شغل و سازمان خواهد بود. علاوه بر این کاهش غیبت ، کم کاری، انتقال و استعفا در سازمان موثر است . همچنین یکی از مباحث مدیریت مسئله تصمیم گیری است به نحوی که برخی آنرا به مثابه قلب سازمان دانسته اند. مطالعات گوناگون در این زمینه اشاره به این مطلب دارد که یکی از بهره ورترین انواع تصمیم گیری با رعایت شرایط آن در سازمان، تصمیم گیری مشارکتی است که اگر با توجه به شرایط و میزان بلوغ و پذیرش کارکنان نسبت به تصمیم مورد نظر همراه باشد بر کاهش تعارضات ، افزایش کیفیت تصمیمات ، بهبود روابط، افزایش کارآیی و اثربخشی، ارتقاء سطوح روحیه و رضایت شغلی و در نتیجه بهره وری سازمان منجر می شود. مدیران در دوره متوسطه به عنوان بالاترین دوره تحصیلی دبیرستانی قبل از دانشگاه و با توجه به ارتباط بین دانشگاه و دبیرستان شیوه های تصمیم گیری مختلفی را بکار می برند، اثری که هر یک از این روش ها بر رضایتمندی دبیران می گذارد متفاوت خواهد بود، با توجه به اینکه تشکیل شورای آموزشی در مدارس جهت تصمیم کیری از امور موظف محسوب می شود، پس شایسته است نظر دبیران به عنوان یکی از ارکان آموزش استفاده نمود تا نظرشان را در این رابطه و نیز در مورد رضایت شغلی آنها بررسی نمود تا بتوان در جهت اعتلای آن گام برداشت . با عنایت به مطلب فوق پژوهش حاضر به بررسی پیرامون رابطه میان نظرات دبیران درباره مشارکت در فرایند تصمیم گیری با میزان رضایت شغلی آنان در دبیرستانها دخترانه دولتی شهر تهران می پردازد.